3- gece: bu son ( Masaya doğru gider çok hızlı bir şekilde yemek yemeye başlar kısa bir süre sonra…) -Ah anne ne çok severim bu zeytinyağlıları, zaten buranın yemekleri çok güzel derdi o da, ama eksikti . bu şehrin sadece yemekleri çok güzel değil! Âşıkları da güzel bu şehrin! ama sen gittin. kendine küstah bir kentte, sırf daha çok insan sesi var diye, ki o sesin içinde merhaba bile yokken gittin. o şehrin âşıklarından sayılıyorsun artık! -bu gece kendime ve şaire içeceğim. Ruhumun kederli karanlığından son bir dem çekeceğimin şairin ve ömrümün hatırına. Son bir dem. (şişeden açar ve içmeye başlar. Kadehi kaldırır) -Bu şehrin âşıklarının şerefine! ( Birkaç kez bu böyle devam eder .) -Bu da benim şerefime! Sandalyeye oturur. Mektup kutusunu önüne çekmiştir, yine. -bu da şaire -niye gitmedi bu mektuplar sahibine, niye gidemedi. Onun gözleri bu satırlar üzerinde dolaşmalıydı oysa, benim kadar yanmalıydı o da. Senin yüreğin de tutuşurmuydu bu kelimele