fatoşun dünyası

Âdem:              Ah oğullarım, kızlarım           Sizler dünyanın efendileri           Yolların üzerindeki tüm ayrık otlarının zehirlerinin tatlarına bakanlar           Ne desem size bilmiyorum ki           Evlatlarım Avuçlarınızın içinde           Küçük  küçücük bir kuş pır pır etmekte           Onun kanatları altında bir hazine,           Hazinenin içinde küçük bir tohum           Tohumun içinde ufuklarınızı aydınlatacak ışık saklı.           Tüm lanetlere karşı           Parlasın ışığınız.           Sizin neşeli kızlarınız ve oğlanlarınız           Tüm ağaçların altında dans edip dursun.           Sesleri yankılasın göklerde ve hayat bulsun           Tüm evren ve adamlar.                                                                   Koca Ateş Bey:                          Koca kadın ölecekmiş,                          Son dansını edip kayın ağaçlarının ardındaki tepeye gidecekmiş.                          Güneşin ışıklarından

               Gözleri bir tek kendi yüzlerine dönmüş olan nesiller,                Ağır ağır yalnızlıklarının kucağında, solup gideceklerdi.                Tüm ağulu gözyaşlarının bedelini ödeyecek olanlar                En büyük savaşın mağlup çocukları,                Benlerindeki âdemle kavga edeceklerdi.                          Yaşamlarını ölümün soğuk ve soluk yüzünün eşliğinde sürdüreceklerdi.                Tüm lanetlerin meydanında yaşarken öleceklerdi.                Asırlar sonrasının kaybetmiş oğulları,                Anlamsız bir dünya içinde kaybolmuş olanlar,                Yollarını bulmak için yine bizim zamanlarımıza,                Büyük büyük dedelerinin hikâyelerine geri döneceklerdi.                   Ah, uzun yolların başında ve sonunda olan,                Zamanın başlangıcındaki masum pınarların sularında arındır, bu koca kızını.                Tüm zamanların içinde adı dillenen,                Her bir yolun üstünde olmuşu olacağı

                         Başlangıçta aşk üzere bir olan tüm çiftlerin hatıraları canlansın.                      Sular durgundu başlangıçta.                      Sessiz ve sakindi ortalık.                      Topraktan fışkıran diri tohumların içlerindeki renkler,                      Özgürce uzanıyorlardı,                      Gökyüzüne doğru.                      Gökyüzünün dokunulmaz bulutlarının                      Ve yıldızlarının sakin geçişi,                      Nefes üflüyordu yukardan aşağıya.                      Aşağıdan yukarıya uzanan dalların arasında dolaşan rüzgarların,                      Tatlı okşayışları arasında,                      Aynı kutsal pınarların suları altında yıkanan Âdemoğulları,                      Henüz birbirleriyle ayrı düşmemişlerdi.                       Razıydı her biri kendi payının biricik varlığına.                       Yeryüzünün nadide çiçekleriydiler onlar.                       Aynı gökyüzündeki yıl

Zamanlar Arasında -   Ayna-1 1-Zamanın başlarından : KOCA AY KADIN İLE KOCA ATEŞ BEY  İki yaşlı büyücü. Koca AY Kadın ile göklerin dilinden en iyi anlayan Koca Ateş Beyin törenleriyle açılır perde. Saçları dağınık, kıyafetleri eski ve üstlerinde pek çok kutsal takılar vardır. Çeşitli nesnelerden oluşan kolyeler, süpürge sapı, mısır püskülünden yapılmış başlıklarında renkli bez parçaları ya da hayvan tüyleri de vardır. Sahneye davullarıyla çıkarlar. Uyumsuz ritimleriyle ortalığı inletirler. Bir süre sonra davullar susar ve önce Ay kadının sonra Ateş beyin sayıklamaları duyulur. Önce anlaşılmaz sesler ardından sakince süren anlatılar ve sayıklamaların sonunda haykırışlar, titremelerle devam eder. Nöbet sırasında titremeler başladığında diğer eş davulunu çalmaya koyulur. Bu bölümdeki sayıklamalar zamanlar üstü bir dilimde anlatılıyormuş gibidir. Pek çok mitolojik motif işlenirken, yapılan uyarılarla bugünün hikâyelerine de yer verilebilir. Davullar sustuktan sonra Ateş bey

ZAMANLAR ARASINDA    BÜYÜK BÜYÜK DEDELERİMİZ VE NİNELERİMİZDEN  MASALLAR...yedi iklim dört zamandan...       DÜNYA   İçinde yaşayanlarla anlam kazanan küre.  Anlam içindeki sonsuz döngüler.  Başından beri dönüp duran adamlar, adımlar, âdemler.  Kadınlar dolup dolup boşalanlar, taşanlar, çoğalanlar.  Anlam içinde bir rol arayan Havva'dan olanlar.  Bir varın içindeki yok,  Bir yokun içindeki var ve sonunda upuzun bir -mış eki.          zamanların başlarından                  masallar ve kehanetler: ÂDEM'E Denizin, ortasına atılmış bir taş ve halka, halkalar en içte taşın suya değdiği noktada en ufak halka onun çevresindeki ve sonrakiler aynı halkanın çocukları dolanmakta aynı deryalarda. HAVVA'YA evvel evvel zaman içinde  oğullarım, Tohumların ekilme mevsiminde, koca kadınların ve koca adamların henüz kocamadıkları günlerden bu günlere söylenen hikayelerden biri, adem ile Havva'nın  suretlerinden bi